UFABETWINS ผู้เล่นสองทางที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเมเจอร์ลีกเบสบอลตั้งแต่เบ๊บ รูธกลายเป็นอวาตาร์แห่งความหวัง

โอกาสล่าสุดที่ดีที่สุดในการช่วยเหลือกีฬาจากความไม่เกี่ยวข้องทางวัฒนธรรมที่จาน Shohei Ohtani กำลังตี .279 ด้วย 70 RBIs ตามด้วย Vladimir Guerrero Jr ของโตรอนโต (73) และ Rafael Devers ของบอสตัน (72) บนเนินเขาตี 87 และเดิน 35 ใน 67
หรือการพูดถึงการขาดหายไปจากนักกีฬาที่ได้รับชัยชนะและโค้ชที่เก่งกาจ ความกลัวเป็นหนึ่งในกองกำลังที่โดดเด่นของกีฬา ไม่เรียกว่าอย่างนั้นแน่นอน เรียกว่ากลยุทธ์ แผน ส่วนที่ดีกว่าของความกล้าหาญ แต่มันคือเหตุผลที่ทีมเอ็นเอฟแอวิ่งเหยาะๆออกหน่วยถ่อของพวกเขาในสี่ลงบ่อยขึ้นกว่าที่ควรจะทำไมเอซบนหน้าผาของผู้ชนะเวิลด์ซีรีส์ได้รับการดึง เหตุใดพรสวรรค์ด้านกีฬาที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวมากที่สุดในโลก – เด็กอายุ 27 แก้มแอปเปิ้ลที่วิ่งกลับบ้านที่ถนัดซ้ายวิ่งที่รูปทรงเรขาคณิตและขว้างทางขวาที่เบลอและหายไป – ไม่ได้รับอนุญาตให้พรสวรรค์นั้นส่องเข้ามา เต็มก่อนฤดูกาลนี้ “เขาพิสูจน์แล้วในปีนี้ [ว่าเมื่อ] ได้รับโอกาสในการทำสองสิ่ง คุณควรฟังเขา” โจ แมดดอน ผู้จัดการทีมลอสแองเจลิส แองเจิลส์กล่าวในเดือนพฤษภาคมของ Shohei Ohtani ภัยคุกคามคู่ที่ถูกต้องตามกฎหมายครั้งแรกของเมเจอร์ลีกเบสบอลในรอบศตวรรษ “ฉันไม่เห็นเหตุผลที่แท้จริงที่จะเข้าไปยุ่งเลย”

ในขณะที่ฤดูกาล MLB รุมเร้าด้วยความซบเซาและเรื่องอื้อฉาวรอบจุดกึ่งกลาง Ohtani ได้แยกตัวเองออกจากการเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดของกีฬาและแน่นอนว่าเป็นการแสดงที่ดีที่สุด ตัวเลขที่น่าประหลาดใจไม่ว่าคุณจะมองพวกเขาบ่อยแค่ไหน (แฟนเบสบอลหลายคนทำทุกวัน) ในฐานะที่เป็นผู้ตี Ohtani ได้เข้าร่วมโฮมรัน 33 แห่งของ MLB ในฐานะเหยือก เขาได้เอาท์ 87 ครั้งใน 67 โอกาส คืนวันอังคาร เขาจะกลายเป็นผู้เล่นคนแรกในประวัติศาสตร์ลีกใหญ่ที่ทำการค้าขายทั้งคู่ในเกม All-Star แต่ความสำเร็จที่น่าอัศจรรย์ที่สุดในหนึ่งปีเต็มนั้น ไม่สามารถย่อเป็นไฮไลท์หรืออ่านจากแผนภูมิได้ ด้วยพลังแห่งพรสวรรค์ Ohtani ได้เอียงเกมเหยียดหยามไปสู่การมองโลกในแง่ดี เขาทำให้สจ๊วตที่หวาดกลัวไม่ได้คิดถึงสิ่งที่อาจผิดพลาดได้ แต่คิดถึงสิ่งที่อาจเป็นไปได้

แม้ว่า Ohtani จะมาถึงอเมริกาเป็นครั้งแรกจากทีม Hokkaido Nippon-Ham Fighters ในฤดูใบไม้ผลิปี 2018 ท่ามกลางการเปรียบเทียบของ Babe Ruth และการขายเสื้อที่คาดการณ์ไว้ ความตื่นเต้นรอบตัวเขากลับถูกพบโดยแนวหน้าของคำเตือนที่รุกล้ำเข้ามา ไมค์ Scioscia แล้วผู้จัดการแองเจิลตั้งหลักเกณฑ์ที่เข้มงวดในนามของการปกป้องที่มากกว่า $ ลงทุน Ohtani จะขว้างสัปดาห์ละครั้ง – ผู้เริ่มเล่นส่วนใหญ่ทำงานทุกๆ 5 เกม – และใช้เวลาหลายวันก่อนและหลังการปรากฏตัวของเขาโดยสิ้นเชิง “ฉันอยากเล่นมากกว่านี้” โอทานิ ซึ่งในญี่ปุ่นเคยตีทุกครั้งที่เขาไม่ได้ขว้างกล่าวหลังจากเปิดเกมมาสองสัปดาห์ซึ่งมีลักษณะเป็นประกายระยิบระยับและช่วงเวลานั่งเล่นที่ยืดเยื้อ “แต่ถ้าไม่ใช่ นั่นคือสิ่งที่มันเป็น ฉันต้องปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาพูด”

โชเฮ โอทานิShohei Ohtani ปัดเศษฐานหลังจากตีโฮมรันเดี่ยว

ในโอกาสแรกที่พบกับพวกแยงกีที่ Yankee Stadium ในเดือนมิถุนายน ภาพ: รูปภาพ Sarah Stier/GettyGetty
ใกล้สิ้นสุดฤดูกาล 2018 ที่จะทำให้เขาได้รับรางวัลรุกกี้แห่งปี Ohtani ฉีกเอ็นหลักประกันท่อนล่างของเขา นำการผ่าตัดทอมมี่ จอห์น; ขึ้นอยู่กับความได้เปรียบ สิ่งนี้ทั้งตรวจสอบความกังวลขององค์กรหรือทำเครื่องหมายเหตุการณ์สำคัญที่คาดหวังในวิวัฒนาการของเครื่องพ่นไฟรุ่นเยาว์ ในปี 2019 Ohtani ยิงได้เต็มความสามารถแต่ไม่ได้ขว้าง และในปี 2020 มีปัญหาที่ปลายแขนและไม่สบายตัวจากฤดูกาลแพร่ระบาดนอกตารางทำให้เขาเป็นปีที่เลวร้ายที่สุดในการเป็นอาชีพ เขาจบปีตกชั้นไปนั่งสำรอง ให้สัมภาษณ์ที่มืดมนในช่วงยุที่ตามมา เขาเรียกการแสดงของเขาว่า “น่าสงสาร”

Maddon มาที่ Angels ก่อนฤดูกาล 2020 ด้วยชื่อเสียงด้านปาฏิหาริย์ในการทำงาน เขาเคยเล่น Rays ครั้งหนึ่งใน World Series ในปี 2008 และทำลายความแห้งแล้งของแชมป์ Chicago Cubs มายาวนานนับศตวรรษในปี 2016 ฤดูใบไม้ผลินี้ Ohtani แข็งแรงและได้รับการเลี้ยงดูเพื่อชดเชยเวลาที่เสียไป ซิกแซก ในตอนเย็นของการปรากฎตัวครั้งแรกของ Ohtani ของฤดูกาล ในต้นเดือนเมษายน Maddon ได้ใส่เขาในจุดที่สองในลำดับการตี – ตัวอย่างแรกของการทำหน้าที่สองครั้งที่แท้จริงในอาชีพของ Ohtani ทั้งสองฝั่งของมหาสมุทรแอตแลนติก Ohtani แหลมโอกาสสี่และหนึ่งในสาม อนุญาตให้วิ่งหนึ่งครั้งและตีแป้งออกเจ็ดครั้ง ในวินาทีนั้น เขายังฟาดบอลเร็วสูงระดับไหล่เข้าไปในส่วนลึกของอัฒจันทร์ “แค่ลงสนาม ไปตี แค่เล่นเบสบอล” Maddonสรุปแนวทางการบริหารงานโดยกำหนดหน้าที่ของตนเองให้เป็นกำลังใจ ไม่ใช่การป้องกัน “นั่นเป็นวิธีที่ผู้ชายกลายเป็นผู้ชาย”

อาณัติมีขึ้นตลอดฤดูร้อน และระดับกายก็เพิ่มสูงขึ้น เมื่อโอทานีเล่นมากขึ้น เขาก็เล่นได้ดีขึ้น ในช่วงสี่เริ่มหนึ่งในเดือนมิถุนายน เขากด 32 คนใน 23 โอกาส ตลอด 17 เกมที่เริ่มในเดือนเดียวกันนั้น เขานับได้ 14 โฮเมอร์ หลายคนพุ่งไปที่มุมที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ – ลอดขึ้นไปบนหลังคาของสวนทรอปิคานาในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก หรือโหนสลิงไปทางขวาในบรองซ์ ซึ่งดูเหมือนพวกเขาจะแบกรับเอาไว้ แรงผลักดันสู่ความเป็นเลิศด้านกีฬาน้อยกว่าสัญชาตญาณสำหรับเรื่องตลกแบบสกรูบอล ในการทอยครั้งสุดท้ายของเขาก่อนพักออลสตาร์ จากการแข่งกับพวกแยงกี้ในค่ำคืนที่หาดูได้ยาก Ohtani ถือเรดซอกซ์ที่ดีที่สุดของอเมริกันลีกถึงสองรันในเจ็ดอินนิ่งตี RBI สองเท่าที่ลงทะเบียนที่ 107 ไมล์ต่อชั่วโมงจากไม้ตีของเขาเพื่อการวัดที่ดี

ในหมู่แฟนเบสบอล Ohtani ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความหวังโอกาสที่ดีที่สุดล่าสุดที่ช่วยลีกจากความสม่ำเสมอโวหารและไม่ตรงประเด็นทางวัฒนธรรม (สำนักงานบริหารของ MLB แบ่งปันการอ่านนี้ มันรวม “Shotime” ในรายชื่อผู้เล่นที่ถูกแช่แข็งในโปสเตอร์ขนาดใหญ่ตาม Sixth Avenue) แต่แม้กระทั่งผู้กอบกู้เกมเสื้อคลุมเน้นความหมายของ Ohtani เขาเข้าแถวอย่างสะดวกสบายมากขึ้นในรายชื่อผู้แย่งชิงกีฬาข้ามชาติที่เพิ่งไปถึงชั้นบนสุดของดาราไม่ได้โดยยอดเยี่ยมในพารามิเตอร์ แต่โดยการระเบิด: Stephen Curry, Lamar Jackson ผู้ครอบครองพรสวรรค์โดยเฉพาะที่พวกเขาสามารถเปลี่ยนบางสิ่งบางอย่างที่เคยถือว่าอุปกรณ์ต่อพ่วง (ไกล – เข้าถึงสามผู้รักษาประตูกองหลัง) เป็นรากฐานสำหรับฤดูกาล MVP สิ่งที่นักกีฬาเหล่านี้แบ่งปัน นอกจากฮาร์ดแวร์แล้ว ยังเป็นการเปิดบทที่จัดขึ้นโดยปราศจากข้อสงสัย ไม่สามารถทำได้ – เสี่ยงเกินไปหรือไม่ยั่งยืน ห่างไกลจากสิ่งที่รู้ว่าใช้ได้ผลเกินไป – จนกว่าพวกเขาจะทำมัน

Shohei Ohtani เฝ้าดูจากดังสนั่นระหว่างเกมมิถุนายนกับ Arizona Diamondbacks ภาพ: Christian Petersen/Getty Images

แองเจิลของ Ohtani ไม่น่าจะตรงกับการวิ่งรอบรองชนะเลิศของ Curry’s Warriors หรือ Jackson’s Ravens อย่างน้อยในฤดูกาลนี้ ส่วนหนึ่งของการอุทธรณ์ประชาธิปไตยและความหงุดหงิดของกีฬาเบสบอลคือมีผู้เล่นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถทำได้ (แม้แต่การกลับมาของไมค์ เทราต์หลังออลสตาร์ก็ไม่สามารถชดเชยการขว้างที่ไม่ใช่โอทานีที่น่าหดหู่ของทีมได้) ถึงกระนั้น การแสดงก็มีเดิมพันของตัวเอง Ohtani ปัจจุบันนั่งอยู่บนกระดานผู้นำ MLB ในชัยชนะเหนือการแทนที่และหากเขาก้าวทันในปัจจุบัน MVP ก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คำถามที่น่าสนใจกว่านั้นคือเขากำลังรวบรวมฤดูกาลเดียวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมาหรือไม่ รูปทรงที่ไม่ธรรมดาของมันทำให้การโต้เถียงดังกล่าวยากแก่การตัดสิน (ที่นี่ผู้คลั่งไคล้ Ohtani จะสังเกตเห็นบางสิ่งที่ขาดหายไปถ้าฉันไม่สังเกตความเร็วของเขา ดังนั้น: เหนือสิ่งอื่นใด เขาขโมยฐาน 12 ฐานและออกสามสี่ที่ดีที่สุด AL)

แต่สถิติ รางวัล บทสนทนาใดๆ ที่มีวลี “ปิดตลอดเวลา” – ในบางจุด สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงการขจัดประสบการณ์การนอนดึกเพื่อดูพาราโบลาที่บินออกจากไม้ตีของ Ohtani และ/หรือเครื่องทำความร้อน 100 ไมล์ต่อชั่วโมงออกจากมือของเขา เป็นความสุขที่ผูกติดอยู่กับความทะเยอทะยานโดยพื้นฐาน ไม่ใช่ความสำเร็จ “ฉันมาที่นี่เพื่อทำสิ่งสองทาง” Ohtani กล่าวในฤดูใบไม้ผลินี้โดยอธิบายการขึ้นของเขา “นั่นเป็นแรงจูงใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉันที่จะพยายามพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าฉันสามารถทำได้”

ไม่ว่าฤดูกาลแห่งเกียรติยศของ Ohtani จะจบลงอย่างไร มันก็เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงพลังแห่งความหวัง ความมุ่งมั่นอย่างตรงไปตรงมา ในวัฒนธรรมการกีฬาที่มักถูกครอบงำด้วยความสงสัย “นี่คือสิ่งที่เขารัก” Maddon กล่าวถึงซุปเปอร์สตาร์ของเขา “เขารักเบสบอลและเขาชอบความท้าทาย ฉันขอยืนยันว่าการทำทั้งสองอย่างคุณจะเห็นเวอร์ชันที่ดีที่สุดของ Shohei Ohtani ไม่ใช่แค่จำกัดเขา” ในบริบทของกีฬาอาชีพ คำเหล่านี้เป็นคำที่รุนแรง การวางตำแหน่งผู้เล่นไม่ใช่สินทรัพย์ที่จะจัดการ แต่เป็นเวกเตอร์แห่งศักยภาพ พวกเขาพลิกตรรกะของความเสี่ยงบนหัวของมัน ข้อควรระวังมีการสูญเสียของตัวเอง ความทะเยอทะยานสามารถเล่นได้อย่างชาญฉลาด

เพิ่มเติม>>>https://www.ufabetwins.com/

หน้าหลัก>>>บ้านผลบอล